Na ratunek [Obito&Kakashi&Sakura] dla Eleine

Kolejny zboczeniec. O nie, mam nadzieję, że nie czyta tych książek. Jeśli poprosi, żebym mówiła “nauczy mnie sensei” to wbiję sobie kunai w brzuch.

Sakura wiedziała od samego początku, że Kakashi nie nadawał się na nauczyciela. Trzeci Hokage musiał mieć naprawdę kiepskie poczucie humoru. Bo jak inaczej można było to wytłumaczyć? Wiecznie spóźniony, roztrzepany i do tego czytał porno w miejscach publicznych. Raz znalazła stare wydanie Icha-Icha w jednym z antykwariatów. Kami! Musiała uciekać — jak najdalej od sklepu, lubieżnego wzroku sprzedawcy, a przede wszystkim książki, gdzie znalazła scenie, w której przeczytała “sensei, to mój pierwszy raz, naucz mnie wszystkiego”.

Stary zboczeniec.

Był cholernie dobrym shinobi, co do tego nie miała najmniejszych wątpliwości, ale nie umiał uczyć. Och nie, czekajcie, potrafił przekazać Naruto sekret rasengana, a Sasuke chidori. Poprawka, nie potrafił uczyć dopóki jego podopieczni nie osiągnęli wysokich umiejętności, żeby pokazać im super-ekstra-wyjebane-w-kosmos-jutsu. Dla niej nie zrobił niczego.

Stary zboczeniec, który faworyzuje uczniów.

Nie był jej potrzebny. Znalazła mentorkę, która potrafiła ją ukierunkować. Jednak Sakura straciła lata na bezczynnym czekaniu, kiedy nareszcie na nią spojrzy. Do kogo innego miała iść? Iruki nie obchodziło uczenie geninów, zajmował się dzieciakami z akademii. Sensei pozostałych drużyn użerali się z własnymi podopiecznymi. Shizune złapała się za głowę, kiedy usłyszała, że przez rok po odejściu jej drużyny, Kakashi nie zgodził się nawet na jeden trening. Tsunade była wściekła. Sakura zachichotała na wspomnienie żmudnej, ciężkiej misji w Sunie, na którą wysłała Hatake w ramach zemsty. Pół roku pomocy w patrolowaniu pustyni, której nienawidził.

Stary zboczeniec, który faworyzuje uczniów, ale przynajmniej utarto mu nos.

Naprawdę, Kakashi czasami był tak bardzo sobą, że to aż bolało. Podobnie teraz, zostali wysłani z Naruto i Saiem na jakąś prostą misje eskortową. Wykonali pierwszą część zadania, ale mieli pozostać w rolniczej osadzie przez jakiś czas, bo podobno kręcili się tutaj jacyś bandyci. Niegroźni dla nich, ale śmiertelnie niebezpieczni dla prostych ludzi, którzy nigdy nie widzieli nawet katany na oczy. Chłopcy walczyli między sobą, a Sakura z zadowoleniem widziała, że buduje się między nimi więź. Naruto zaakceptował Saia po misji na moście Nieba i Ziemi. Koniec końców stanął po ich stronie. Za to Hatake… Bogowie! Siedział z tą paskudną książką (nowy tom, który dostał od Jirayi) i chichotał pod nosem jak nastoletnia fangirl. Kiedy Sakura powiedziała, że powinni sprawdzić okolice, wysłała ją samą. Nie odrywając wzroku od tekstu powiedział “to dobry trening, każdy shinobi musi być również zwiadowcą”.

Teraz mu się wzięło, żeby nauczyć mnie życia? Nagle gra dobrego nauczyciela?  Kiedy ktoś inny wykonał za niego najcięższą robotę.

Sakura z wściekłością kopnęła kamień. 

Oczywiście nic im nie zagrażało, ale jego lekceważąca postawa wywoływała w niej furię.

Następny kamień znalazł się na jej drodze, jednak kiedy podeszła do niego z zamiarem kopnięcia, wyczuła czyjąś energię. Skupiła chakre w prawej stopie, a kamień zamiast przed siebie uderzył w drzewo za nią.

— Och, nie strasz mnie! 

Na wysokiej gałęzi kucał mężczyzna w dziwnej, pomarańczowej masce. Miał na sobie taki sam płaszcz, jak Akasuna no Sasori. Był jednym z Akatsuki.

— Ne, ne, szukam blond chłopca z twojej wioski. Powiesz mi gdzie go znajdę? — powiedział słodziutkim głosikiem.

Miała ochotę przewrócić oczami. Naprawdę? Dorosły mężczyzna, groźny shinobi zachowywał się, jak opóźniony w rozwoju dzieciak.

Czemu ninja są tacy popaprani?

— Tobi prosi! Nie chcę zrobić różowej, ładnej pani krzywdy.

Sakura zagryzła zęby. Wiedziała, że nie może mierzyć się z jednym z Brzasku w pojedynkę. Gdyby nie Chiyo Sasori zgniótłby ją w parę chwil. Nie zamierzała jednak panikować.

— Chcesz walczyć? Proszę bardzo, zrób zamieszanie, żeby moja drużyna i Kakashi-sensei usłyszeli. Z czwórką nie pójdzie ci już tak łatwo.

Mężczyzna wyprostował się i stał w ciszy. Czy go rozgniewała? Poczuła satysfakcję na myśl o tym. Nie zamierzała grać płaczliwej dziewczynki w opałach.

— Co powiedziałaś?

Sakura cofnęła się o krok. Głos napastnika się zmienił. Nie był już wesołym, bezrozumnym szczebiotaniem. Był głęboki i dźwięczny.

— Powiedziałaś Kakashi? Sensei Kakashi?!

Sakura zadarła głowę. Nawet jeśli był dupą, a nie nauczycielem, to przynajmniej jego sława jej pomoże.

— Och, obleciał cię strach, nieznajomy?

Mężczyzna zeskoczył z drzewa. Była gotowa na walkę. Skupiła w swoich stopach ładunek chakry aby jej ruchy były szybsze, kiedy wrogi ninja zaatakuje. On jednak… Upadł na kolana.

— O mój Boże, dlaczego ktoś to zrobił niewinnym dzieciom? — krzyczał. — Czy wasz kage nie ma rozumu? Bakashi jako sensei. Jakim cudem jeszcze żyjesz?

Rozejrzał się dokoła.

— Kami, zostawił cię, prawda? Na pastwę losu! Misja, misja, jebana misja zawsze pierwsza. Spokojnie, zaopiekuję się tobą.

Świr alert. Kolejny zboczeniec. O nie, mam nadzieję, że nie czyta tych książek. Jeśli poprosi, żebym mówiła “nauczy mnie sensei” to wbiję sobie kunai w brzuch.

Sakura skupiła energię w dłoni tworząc skalpel chakry. Kiedy facet w pomarańczowej masce to zobaczył zaczął zawodzić jeszcze głośniej.

— Medyk! To kpina losu!

Nie rozumiała całej sytuacji ani kim była jakaś Rin do której szeptał “Zrobię to, dla ciebie moja słodka Rin. Przeznaczenie postawiło mnie na jej drodze, żebym ją uratował. Tak, Rin? Tak, oczywiście”.

Nie chciała już walczyć. To było za dużo. Cholera, nie bała się missing-nin z Suny, ale ten wariat sprawił, że zadrżała. Zaczęła się cofać.

— Nie możesz! — krzyknął. — To dla twojego dobra. On cię zabiję. Na boga, ty nic nie rozumiesz prawda?

Sakura rzuciła się do ucieczki. Całe szczęście osada była niedaleko.

Jakimś cudem facet ciągle pojawiła się przed nią. Unikała go. Odrzucała, kiedy próbował ją złapać. Nawet uziemiła pod odłamkami skał, kiedy niemal chwycił jej ramię. Chwała Tsunade za te taijutsu.

— Nie wracaj do niego! — krzyczał spod gruzów.

Wbiegając do wioski myślała, że wolałaby stanąć przeciwko Sasoriemu z Czerwonego Piasku niż znów spotkać pomarańczową gębę.

Hue hue. Lubię parodię od Was xd

Dla Eleine